Eindelijk.

Waarom het zo lang heeft moeten duren weet ik eigenlijk ook niet, maar eindelijk is het er dan. www.larsmennen.nl Niet dat ik daar mijn hele blog ga herhalen, want dat is niet mijn doel daar. Mijn doel daar is gewoon het vinden van een nieuwe baan. Maar wel leuk dat het er eindelijk is.

Rare dingen.

Bekijk ik de pageviews van mijn blog, blijk ik vooral bezoekers uit Polen te trekken. Waarom is me een raadsel, ik neem aan dat ze dit toch niet kunnen lezen. In ieder geval schrijf ik niet voor Pools publiek. Misschien dat er een of andere rare zoekmachine daar staat, maar daar wou ik nu niet zoveel aandacht aan schenken. Waar ik wel aandacht aan wilde schenken is het feit wat er nou in de maatschappij allemaal verandert door het internet. Het belangrijkste lijkt me toch dat je niet meer kunt liegen. Inderdaad verschuift er macht naar de consumenten. Aanbevelingen worden belangrijker, maar dat verschilt natuurlijk niet zoveel van de mond tot mond reclame van vroeger behalve dat het nu met een toetsenbord of de mobiele telefoon gebeurd. Iets anders waar ik dit weekend verbaasd over was, was het feit dat mensen, als Ajax een andere shirtsponsor krijgt, mensen over gaan stappen van de ene ISP naar een een andere, bijvoorbeeld Telfort. Kennelijk moet je als adverteerder ook de voetbalclub voorkeur van je klanten overwegen voordat je een voetbalclub gaat sponsoren.

Roken

Gisteren waren er twee vrouwen bij Pauw die het over roken hadden. Het waren longartsen maar dat doet er verder niet zoveel toe. En zelf heb ik inmiddels zoiets van was ik er maar nooit mee begonnen. Stoppen heb ik nog niet zo heel vaak geprobeerd, eigenlijk maar een keer, maar het heeft zich niet ontwikkeld zoals ik hoopte. Natuurlijk weet ik ook wel dat als ik echt niet kan roken omdat ik in een zieken- of verpleeghuis lig het ook niet doe en tijdens mijn slaap ook niet maar ik heb niet meer het idee dat de voordelen opwegen tegen de nadelen. Een van de maatregelen die deze mevrouwen voorstelden was het terugbrengen van het aantal verkooppunten. Ik vraag me af of dat zou helpen. Er zijn nu drie plekken waar ik mijn sigaretten koop, bij de sigarenboer, het pompstation of de supermarkt. Ik denk dat als de verkoop bij de supermarkt en het benzinestation zouden worden afgeschaft, ik minder zou gaan roken. Eerlijk gezegd denk ik dat ik dan gewoon meer bij de sigarenboer zou kopen. Toch maar eens proberen te minderen.

Nou, dat moet dan maar.

Lang heb ik niets voor nieuws betaald. Waarom zou je dat ook doen als media als de Volkskrant, de Telegraaf en zo meer gratis beschikbaar zijn. Maar ja, voor niets gaat de zon op en proefabbonnementen kosten ook niet veel. Na, alhier in Gouda, genoten te hebben van een proefabbonnement van zowel de Telegraaf als de Volkskrant, vond ik het vandaag dan eigenlijk ook niet meer dan logisch dat ik een soort van financiële bijdrage lever door € 5.- te betalen voor de artikelen die ik via Blendle krijg. Dat is natuurlijk wat anders dan een abbonnement op een krant, maar op de een of andere manier voelt het wel alsof ik een bijdrage lever aan de 'schrijvende pers'. Nou ja, er wordt in ieder geval wel wat geschreven, een drukpers komt er al lang niet meer aan te pas. Tot zover en tot zover. Groet.

Lezen en schrijven.

Doordat ik een tijdje andere dingen aan mijn hoofd had kwam er de laatste tijd niet zoveel van lezen en schrijven. Inmiddels lijk ik hier in Gouda ook mijn rust gevonden te hebben en staat alles op zijn plek, wat enerzijds rust geeft en dus ook de mogelijkheid om weer te lezen en te schrijven. Het komt niet vaak voor dat ik halverwege met een boek stop, maar met het boek Stoner, is dat dus wel gebeurd. Nou heb ik niet het idee dat ik veel gemist heb, dat is het voordeel van een boek, als je het niet leest, staat het gewoon stil en vandaag heb ik het weer eens ter hand genomen. Ik moet het ook maar gewoon uit lezen en hopelijk beschik ik daarna over voldoende middelen om ook weer andere boeken te gaan lezen en hoop ik ook het bloggen hier weer op te kunnen pakken. En zo hoop ik op een gegeven moment ook weer normaal aan het werk te kunnen.

2014

Is dat vreemd? Geen idee. In ieder geval was ik deze ochtend nogal vroeg wakker. Vroeger zou ik zeggen dat ik laat ging slapen, maar tijden veranderen. En ineens spoken er namen door mijn hoofd (Warnar, Coolen, Bakker). Dat waren respectievelijk de kapper, bakker en tandarts uit mijn jeugd. Je jeugd is iets wat je je hele leven mee sleept, daar valt weinig aan te doen. Gelukkig heb ik in veel opzichten een gelukkige jeugd gehad. Natuurlijk, ik ben van mijn fiets gevallen, dat hoort erbij, maar al met al ben ik er een gelukkig mens door geworden. Dat wilde ik even kwijt.

E-smoker.

Vandaag toch maar eens een tweede vulling voor de e-smoker gekocht. En eigenlijk wilde ik er helemaal naar overstappen maar dat is nog niet gelukt. In het begin was ik redelijk enthousiast. Het gaf ongeveer hetzelfde gevoel als een normale sigaret maar gaf minder overlast maar later beviel het toch minder. Ik wist niet waar de navulvloeistof te krijgen was en het bleek dat ik de sigaret in eerste instantie te vol vulde waardoor de vloeistof in mijn mond kwam en dat was niet lekker. Ga het gewoon nog een keer proberen.

Casettebandjes.

Tja, casettebandjes zijn natuurlijk eigenlijk iets uit de vorige eeuw. En op dit moment vind ik het wel jammer dat ik (even) geen enkele i-Pod of -Pad meer heb, maar dat is nu maar even zo. Ik heb nog WELeen casettedeck. En nu ik mijn stereo weer aan de praat heb, kan ik weer naar mijn oude muziek luisteren. En op die bandjes staat heel wat muziek die ik in mijn i-Tunes niet heb. En ik weet zowat nog steeds welk nummer er na het andere nummer komt. Er zat geen 'shuffle' op een casettedeck. Soms is het best verstandig om ook je oude schoenen te bewaren ook al heb je nieuwe.

NFC

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb. Een nieuw huis brengt allerlei andere beslommeringen met zich mee. Maar door twee gebeurtenissen de afgelopen week (Wel twee keer hetzelfde maar op verschillende plaatsen), dacht ik dat het wel weer eens tijd was voor een nieuw stukje. En dat terwijl ik normaliter nooit over technologie schrijf. Anyway (dat klinkt toch een stuk beter dan 'in ieder geval') lijkt het me wel slim om ook op het gebied van de OV-chipkaart eens te onderzoeken of er mogelijkheden zijn voor Near Field Communication (NFC). Het schijnt dat je middels de ING wel contactloos (met je mobiele telefoon) de koffie voor IN de trein kunt betalen, maar op de een of andere manier is het niet mogelijk om op een redelijke afstand je OV-chipkaart uit te lezen zodat je zeker uit checkt. En nu ben ik de afgelopen week al bijna twee keer vergeten uit te checken dus om een dergelijk proces te automatiseren lijkt me wel handig. Er zullen vast wel allerlei praktische bezwaren zijn waar ik nog niet aan gedacht heb, maar die zitten er aan het huidige systeem ook. ~Nader onderzoek leerde me het volgende: 'NFC heeft doorgaans een bereik van ongeveer 10 centimeter.' Tja, dan gaat het nog niet werken.~

De oude koffiekop.

Zoals enkelen bekend, heb ik de laatste tijd weer problemen met mijn Senseo-apparaat. Op de een of andere manier zijn die dingen zo gemaakt dat ze na een jaar kapot gaan en dat jaar is nu voorbij. Gelukkig woon ik in een vrij groot pand waar je zo af en toe vanalles kunt vinden, onder andere een oud koffie-zet-apparaat dat van niemand was. En wat blijkt nu? Met een ouderwets koffie-zet-apparaat zet en drink je toch heel anders koffie dan met zo'n Senseo apparaat. Bij zo'n ouderwets koffie-zet-apparaat moet je de koffie echt inschenken, dat is toch anders dan een kopje ergens onder zetten. Het verschil is vergelijkbaar met bier uit blik of bier uit de tap. In ieder geval ben ik, doordat ik nu koffie zet met een apparaat (anders dan een Senseo) de oude, zeshoekige koffiekop uit mijn studentenhuis weer eens gaan gebruiken. Sowieso stof je alles weer netjes af als je weer verhuisd bent. Gouda, 20 maart, 2014.

Eindelijk.

Raar... maar er heeft heel veel tijd overheen moeten gaan voordat ik weer wat rust vond. Voor mijn gevoel ben ik de halve wereld rond gereist maar eigenlijk ben ik de hele tijd gewoon in Nederland geweest. Weliswaar half Nederland: Almelo, Amstelveen, Breda en Heerlen, maar toch een behoorlijk stuk van Nederland. En nu zit ik dan ineens in Gouda. Weliswaar niet voor eeuwig maar het zou wel mooi zijn als ik hier toch op zijn minst de herfst haal. Een beetje rust heb ik zo onderhand wel verdiend.

Tot schrijfs.

Nieuwe omgangsvormen.

Nieuw gedrag leidt ook tot nieuwe omgangsvormen. En ik ben heel benieuwd hoe dat in dit geval zal gaan. Sinds gisteren ben ik (onder andere dankzij de recente ontwikkelingen) eigenaar geworden van een e-smoker. Je ziet ze nog niet zo heel veel en ik weet eigenlijk ook niet precies waar het nu wel en niet kan. Kijk, het lijkt wel op roken, maar het is het niet. 'Dampen' is iets wat ik bij de meeste mensen binnen wel zou durven zonder het te vragen. Maar om nou hier in het ziekenhuis te gaan dampen dat lijkt me dan weer niets. In de trein vind ik zo'n duidelijk grens geval. In een restaurant daarentegen vind ik het weer niet kunnen. Maar ja, deze nieuwe uitdagingen qua fatsoen waren voor mij niet de belangrijkste redenen om het te doen. Het meest benieuwd ben ik eigenlijk of ik me over een maand of twee/drie inderdaad fitter ga voelen en mijn huid er beter uit gaat zien. Er zal wel een nieuwe wereld voor me open gaan.

Longontsteking.

Over ziekten schrijf ik niet zoveel. Ongelukken trouwens ook niet. Gewoon omdat ik er niet zovel van weet en gelukkig ook niet zoveel mee te maken heb. Tot afgelopen woensdag dan. Kijk... ik merkte wel dat ik moe was... en ik merkte wel dat ik kortademig was, maar dat het een echte longontsteking was kon ik me niet voorstellen. De huisarts was hier echter vrij snel achter en zonder dat ik er erg in had zat ik in de auto van zijn vrouw, die ook arts is, op weg naar de eerste hulp van het ziekenhuis in Heerlen, niet wetend wat me verder te wachten zou staan. Inmiddels is het maandag en zit ik er nog steeds en zo erg is dat niet want de hele verhuizing is toch nog niet rond. De eerste paar uren waren eigenlijk het ergst. Daarna treed vrij snel herstel in. Maar een onverwachtte ziekenhuisopname is altijd vervelend: je hebt geen schone sokken bij je, geen schone onderbroek en er moet gewoon even voor je gezorgd worden. Gelukkig heb ik wat dat betreft erg fijne ouders en was alles weer vrij snel op orde. Het is nu even wachten wat de dokters vandaag zullen zeggen en met een beetje mazzel kan ik dan woensdag dan alnsog naar Gouda.

Ze snapt het niet.

Zoals wellicht bekend, komen er een aantal wijzigingen in de bijstandswet aan. Van sommige denk ik, dat is wel een goed idee, zoals het voldoende beheersen van de Nederlandse taal (ik vraag me echt af hoe die mensen dat dan in het verleden deden? Kwamen ze met een tolk naar de sociale dienst of zo). Maar ook dingen die mijns inziens weer duidelijk aantonen hoe ver de politiek van de werkelijkheid af staat. Zo is er de verhuisplicht bij het vinden van een nieuwe (vaste) baan. Op zich is het misschien niet eens zo'n slecht idee, ware het niet dat het zo goed als onmogelijk is om een andere woning te vinden zo lang je in (een vorm van) bijstand zit. Helaas weet ik inmiddels dat er verschillende vormen van bijstand bestaan. En ik weet ook wel dat je van normale bijstand ook nog wel rond kunt komen. Het wordt echter wat anders als je in een bijzondere vorm van bijstand valt, zoals de bijstand die je krijgt 'bij verblijf in een instelling'. Nu kan een instelling vanalles zijn. Dat kan een verpleegtehuis zijn waar je terecht komt omdat je je heup gebroken hebt of zo. Maar het kan ook een daklozen-opvang zijn. In beide gevallen valt je inkomen terug tot ongeveer 300 E.- per maand. En ook daar kun je, omdat je immers onderdak en eten hebt wel van leven, maar bij het aangaan van een nieuwe huurovereenkomst dient er vaak ook een borg voldaan worden. En je hoeft een econoom te zijn om te weten dat sparen voor een dergelijk bedrag met een dergelijk inkomen zo goed als onmogelijk is. Tot zover.

Slapen

Slapen, dat is meestal ook niet iets waar je wakker van ligt. Maar ik wil de komende tijd toch eens gaan proberen om pas om 24.00 te gaan slapen in plaats van 23.00. Een van de redenen daarvoor is het feit dat er vanmorgen om 6.00 geen koffie was, dat schijnt er alleen om die tijd op werkdagen te zijn. Niet kunnen slapen kan een behoorlijk probleem zijn, denk ik. En een verslaving aan slaappillen is volgens mij ook vrij ernstig. Vroeger lukte me dat eigenlijk vrij makkelijk, als laatste wakker blijven, tot laat in de kroeg blijven hangen maar later in het leven zijn andere dingen belangrijk, op tijd zijn en zo. Daarbij houd ik ook wel van de rust in de ochtend, maar er moet wel koffie zijn. En voor 9.00 zijn de meeste mensen toch niet bereikbaar.

Beelden van Heerlen.

Guido Belcanto - Op De Pechstrook Van Het Leven

Tijdje geleden.

Het is een tijdje geleden dat ik wat geblogged heb. Had even wat anders aan mijn hoofd en eigenlijk nog steeds. En er zullen vast nog wel mensen zijn die geloven dat een goede opleiding een garantie is voor succes, inmiddels ben ik zelf zo oud en wijs om te weten dat dat niet zo is. Wat dat betreft ben ik nu meer iemand geworden die meer geloofd in de tegeltjes-wijsheid: 'Van het concert des levens krijgt niemand een program.'. De afgelopen twee jaar heb ik op/in allerlei plaatsen gewoond waar ik helemaal niet had willen wonen: Almelo, een kamer in Amstelveen en Breda en nu is het Heerlen geworden. Tja, je leert Nederland zo wel kennen maar dat was eigenlijk nooit mijn plan of doel. Eigenlijk blijkt soms dat het voor elkaar krijgen van simpele dingen als werk en wonen best lastig kan zijn. Zal blij zijn als ik het weer voor elkaar heb.