donderdag, augustus 27, 2020

Vijftig jaar getrouwd.

Wel bijzonder, mijn verhuurders zijn 50 jaar getrouwd. Ik vraag me wel eens af, hoe houd je zoiets vol? Zelf ben ik nog nooit een jaar getrouwd geweest, sterker nog, mijn relaties duurden nooit langer dan een half jaar. Nou ja, vroeger was het ook vrij normaal om je hele leven lang bij dezelfde baas te blijven, ook bij dezelfde werkgever houd ik het zelden langer dan anderhalf jaar vol. Zou dat iets met een interne onrust te maken hebben? Het geloof dat het gras altijd groener is aan de andere kant van de heuvels? Inmiddels kan ik, door schade en schande wijs geworden, vertellen dat dat niet zo is. Soms is doorzettingsvermogen een hele goede eigenschap. Die heb je ook gewoon nodig om dingen tot een goed einde te brengen. Stel je voor dat je na drie pogingen tot proberen te lopen het op geeft, wat moet je dan? De rest van je leven blijven kruipen? Dat is ook geen optie. Nee, geduld is een schone zaak en de aanhouder wint.

woensdag, augustus 26, 2020

Een gebroken heup is..... euh..... pijnlijk.

Het is inmiddels alweer bijna twee weken geleden, maar die gebroken heup is nog niet de oude. Dat was natuurlijk ook niet te verwachten als je weet dat de normale hersteltijd een week of zes tot acht is. De ene nacht slaap ik goed, de andere nacht is het wat pijnlijker. En ook het opstaan gaat moeizamer. Zelfs mijn ochtend-ritme is veranderd. Hiervoor nam ik koffie in de keuken en liep ik terug naar de huiskamer. Dat lukt nu niet meer dus blijf ik na het opstaan maar in de keuken zitten, totdat ik mijn normale drie koffie op heb. Meestal is rond die tijd mijn been weer zo op dreef dat bewegen dan wel weer een beetje gaat. Over bewegen gesproken, ik vraag me af of ik mijn heup niet overbelast. Bewegen is op zich goed, maar om in mijn nicotine- en alcoholbehoefte te voorzien wandel ik dagelijks anderehalve kilometer op en neer naar de lokale Aldi. Misschien is dat toch wel wat veel van het goede. Maar goed, die andere heup heeft zich uiteindelijk ook weer hersteld, dus dat zal met deze ook wel gebeuren. Kost alleen een beetje tijd.

woensdag, augustus 19, 2020

Schuldgevoel....

Waarom handelen we eigenlijk vaak uit een latent aanwezig schuldgevoel? Komt dat door het lijden van Christus of zo? Waarom handelen wij, Nederlanders, katholieken zo vaak uit een schuldgevoel en hebben ook over onszelf het idee dat we het niet goed of goed genoeg doen? Ik heb het idee dat dat idee bij allen van ons in geramd is. En als het goed gaat met ons, zullen we op zijn minst anderen helpen of 'herstelbetalingen' plegen voor dingen die we zelf niet gedaan hebben. Soms begrijp ik dat soort redeneringen niet. Doe mij maar gewoon Sinterklaas en Zwarte Piet.

Vijf maanden alweer.

Inmiddels woon ik alweer vijf maanden in St Hubert, nou ja, bjna dan. Niet omdat ik dat ik dat nou zo graag wilde maar omdat het toevallig zo liep. Eigenlijk heb ik na mijn vertrek eigenlijk nergens meer gewoond omdat ik dat nou zo graag wilde maar meer omdat het zo uitkwam, dat heeft me gebracht naar steden als Almelo, Breda, Heerlen, Gouda, Geffen, Eindhoven, Venlo, Rosmalen en Oeffelt. Op zich had ik het in bijna alle steden wel naar mijn zin alleen in Oeffelt (Boxmeer) boterde het niet zo tussen mij en de gemeente. Ik denk ook dat de handelswijze van die ambtenaar me in behoorlijke problemen heeft gebracht maar dat is niet anders. En dat anti-kraak wonen was vaak best leuk, maar op een gegeven moment wil een mens toch wat meer vastigheid. Die heb ik nu wel maar niet echt op eeen plek waar ik die nou graag had gewild. Er is hier namelijk niets, maar dan ook niets te doen. Daarnaast, ligt deze plek zo ongeveer ook aan het eind van de wereld. Ben nog steeds wel benieuwd hoe lang ik hier ga blijven en waar ik hierna weer terecht kom. Helmond lijkt me eigenlijk wel de ideale eindbestemming.

dinsdag, augustus 18, 2020

Niets te doen..

Op zich ben ik het natuurlijk wel gewend om niets te doen te hebben. En meestal vond ik het niet zo erg, dan kon ik wel een eindje gaan fietsen of zo, maar zelfs dat vervalt nu. Op zich voorzag ik dat wel natuurlijk dus heb ik mezelf afgelopen vrijdag twee boeken gegund, nou ja, ik heb ze gekregen van een vriend van me. Als kind had ik in eerste instantie een hekel aan lezen en hoe het nu gekomen is dat ik het een prettige tijdsbesteding ben gaan vinden is me ook niet duidelijk maar dat is het wel geworden. Desalniettemin zal ik blij zijn als alles weer normaal is.

maandag, augustus 17, 2020

Alles kost meer moeite met een gebroken heup.

Alles kost meer moeite met een gebroken heup en het leven verloopt een stuk minder efficiƫnt. Normaal doe je met iedere voet een traptrede, nu betreed je iedere traptrede met beide voeten, zowel bij het dalen als bij het stijgen. Daarnaast is je tempo qua bijna alles lager. Rennen en fietsen kun je vergeten. Met name dat laatste mis ik wel. Hoewel dat deze keer ook de oorzaak was van de gebroken heup. Het doet je beseffen hoe blij je eigenlijk al niet bent met een fiets. Aan de andere kant geeft zo'n gebroken heup ook een bepaalde rust en de mogelijkheid om oude dingen opnieuw op te pakken. Zo ben ik weer aan het bloggen geslagen en heb weer twee boeken gekocht. Opschieten doet het allemaal niet, maar ik heb toch tijd zat.

zondag, augustus 16, 2020

Gebroken heupen.

Inmiddels heb ik voor de tweede keer in mijn levn een heup gebroken. Dat is geen pretje, zeker niet als je in zo'n afgelegen gebied woont en zo'n laag inkomen hebt. Daarbij heb ik in mijn mijn jeugd geleerd: 'Wees een bink, rook en drink' en met name dat roken is een kostbare bezigheid. Ben toch bang dat ik me voorlopig maar dagelijks of zo een tochtje naar de Aldi gun, dat is de dichtsbijzijnde supermarkt. Zoals het er nu naar uit ziet, kan ik de komende zes weken toch niet fietsen. En met een rollator zit je natuurlijk sowieso in een quarantaine-gebied met een actieradius van ongeveer 1.5 kilometer.

vrijdag, augustus 14, 2020

Dat is lang geleden...

Dat ik voor het laatst een stukje geschreven heb. Maar nu ik door een tweede heup-breuk weer aan huis gekluisterd ben, leek me dat een goed moment om het weer op te pakken. Geen idee waar ik allemaal wat over te melden heb, maar dat komt vanzelf. Een van de eerste dingen waar ik het naar aanleiding van de afgelopen tijd over wil hebben is de zorg. Wat mij betreft verdienen verpleegkundigen best wel een keer wat extra's vanwege de extra corona-inspanningen. Zoals iedereen wat extra's verdiend vanwege extra inspanningen. Maar soms vraag ik me ook wel eens af of verpleegsters nou de hele tijd nuttig werk doen. Is het erg zinvol om drie keer per dag de bloeddruk, temperatuur en saturatie te meten? Dat doen we normaal toch ook niet? En ik vond dat in het kader van een gebroken heup de afgelopen dagen best overdreven.