Ja, het is lente, hoewel er nog weinig van te merken valt. Nog een dag en dan einde detachering, weer pensioen opbouwen enzo. Maar heel blij was ik niet na een telefoontje vorig weekend, vandaar onderstaande tekst. Kennelijk zijn er meer mensen die dat gevoel hebben. Ben bang dat ik dit nummer een paar keer ga beluisteren vanavond.
Ik weet dat je soms twijfelt
Dat het soms niet meer gaat
De wanhoop staat geschreven
Op je gelaat
Je wil wel maar je kan niet
Of toch niet helemaal
Net of je staat te zingen
Voor een lege zaal
Maar 'k wil niet dat je weggaat
'k Wil niet alleen
Ik wil niet dat je weggaat
'k Wil niet alleen
Ik wil niet dat je weggaat
Ik weet dat je soms weg wil
Want de maat is weer vol
Er gebeuren rare dingen
En je hoofd slaat op hol
Je denkt wel maar je weet niet
Of je blijven zou
Maar ik kan niet en ik wil ook niet
Zonder jou
Je lacht wel maar je zegt niet veel
Net of ik je in tweeën deel
Een helft komt niet op toeren
De andere teveel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten