Vandaag ben ik met een oom van me een eind wezen wandelen door de Peel.
Een iets andere route dan ik normaal neem, maar daarom niet minder mooi.
En zeker een boswandeling is een uitstekende manier om een gesprek te voeren.
Je bent wel bij elkaar, maar je bent in beweging. Echt oog-contact maken en laten zien wat je voelt is dan wat minder nodig. Je bent met elkaar maar ook jezelf, je hebt nog je eigen ruimte.
En we hebben het over vanalles gehad. Over problemen, over gebeurtenissen in het leven over karakters en over de nieuwe mogelijkheden.
This is absolute the age of communication.
Daar wil ik nog wat meer over zeggen.
Ik heb het idee dat ik vrij veel vrienden heb, of althans vrij veel mensen ken.
En als het internet er tien jaar later was gekomen was ik vast veel mensen in de loop van de tijd uit het oog verloren.
Echter, doordat het internet er is blijf ik bijna wekelijks op de hoogte van wat mijn vrienden in Taipei, Thailand, op Curacao of in New York doen.
Dat is wel bijzonder.
In mijn negentig dagen op Curacao heb ik een a twee telefoongesprekken met Nederland gevoerd en de rest ging per mail.
Ook het leggen van contacten met de andere sexe gaat anders.
Toen ik een jongetje van een jaar of 17 was las ik op Zaterdag wel eens de contact-advertenties in de Volkskrant.
Maar dat was allemaal niet handig.
Je moest een brief onder nummer schrijven naar de krant zelf en zo en dan maar hopen dat ie doorgestuurd werd en dan nog wist je eigenlijk niet naar wie je een brief aan het sturen was.
Tegenwoordig heb je sites als love @ lycos, relatieplanet, lexa en meer van dat soort dingen.
Je ziet naar wie je mailt, je weet ook hoe diegene er ongeveer uitziet, dus communicatie gaat tegenwoordig behoorlijk anders.
Goed, tot zover voor vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten