Het is inmiddels alweer heel wat jaren geleden, maar op 30 juli zijn mijn grootouders van vaders kant overleden. De een in 1990 en de ander in 1996. En als mens vraag je je wel eens af door welke dingen je karakter bepaald zijn. Door je ouders, door je eigen keuzes of door de stand van de sterren.
In ieder geval, als een soort van eerbetoon aan mijn grootouders dacht ik, ik zet de tekst van de gedachtenisprentjes online. Wel erg exhibitionistisch, dat geef ik toe, maar het maakt deel uit van een compleet, heel mens zijn, als je het mij vraagt.
"Als vader en opa zul je in onze herinnering blijven als iemand met veel wilskracht en doorzettingsvermogen, wat je tot het laatst toe hebt laten blijken.
Je hebt je je leven lang ingezet voor het bedrijf en het gezin. In de crisisjaren in 1930 ben je gestart met de drukkerij. Tegenslagen zoals de brand in 1932, wist je door je onstuitbare werklust te overwinnen. Tot op hoge leeftijd bleef je nauw bij het bedrijf betrokken.
Door het combineren van je hobby's kon je je zowel binnenshuis als buitenshuis uitleven. Je genoot van het gezelschap van mensen, maar het gezin op de eerste plaats.
Je kon goed observeren en daarna gevat uit de hoek komen.
Jouw energie en kennis is niet verloren gegaan, maar zit voor een stukje in ieder van ons. Wij moeten nu voor altijd afscheid nemen, maar met een oprecht gevoel van dankbaarheid voor alles wat je voor ons gedaan hebt".
"Als echtgenote, moeder, oma en Toos zul je in onze herinnering blijven als iemand die alles goed geregeld wilde hebben. En je was zelf degene die dat het beste kon.
Je hebt je leven lang jezelf dan ook met alles wat je hebt in dienst gesteld voor het gezin, de kantoorboekhandel en de laatste jaren voor pa die dat steeds meer nodig had.
Voor jezelf heb je geen aandacht opgeëist: 't is al goed; er is niets aan de hand. Zels je allerlaatste dag heb je niets gevraagd, je wist zelf wel wat er nodig was en je hebt ons verrast met je plotselinge heengaan."
Tja, opa en oma, iedereen heeft er een. Nou ja, minimaal vier biologische. En ik kan me ook herinneren, dat, toen ik als klein jongetje bij opa en oma logeerde, opa iedere avond achter zijn type-machine, met zijn glaasje cognac, zijn dagboek bijwerkte. Dagboeken zijn uniek en besloten, niet voor lezers bestemd eigenlijk. Blogs zijn openbaar. Dat is wel een verschil.
Maar goed, tot zover vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten