De afgelopen jaren heb ik daar eigenlijk nauwelijks gebruik van gemaakt, maar ook het lichaam slijt in de loop van de tijd.
In die zin is de tijd maar een vreemd iets, aan de ene kant schijnt de tijd alle wonden te helen aan de andere kant laat de tand des tijds er ook geen gras over groeien, maar goed, om een lang verhaal kort te maken, toen ik gisteren in de praktijk van mijn tandarts was, wees ik eerst op mijn ribben omdat het daar nog niet helemaal geheeld is (nadat de tandarts me vroeg of ik nog ergens klachten had). Toen ik dat deed, dacht deze tandarts dat ik mogelijk pijn aan mijn hart had in verband met het overlijden van mijn 'echte tandarts'. Maar mijn hart doet het gewoon nog. Wat echter op de een of andere manier wel versleten is, is een van mijn verstandskiezen (dat kon ik zelf ook wel zien). En de consequentie daarvan is dat ik dit jaar een bezoek aan een kaakchirurg dien te brengen.
En mijn leven is eigenlijk vrij simpel.... zolang je geen (nacht-)zuster bent die op zoek is naar een rijke man, moet je eigenlijk zo min mogelijk dokters zien.
Tot de volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten