Jarenlang hebben we geloofd dat het goed ging. En ik ging mee in dat geloof. Ik denk dat de eerste keer dat ik me realiseerde dat het niet goed ging ergens in New York 2006 was. Het kan ook 2007 of 2008 zijn geweest.
In ieder geval reed ik in een A4 cabriolet door New York en realiseerde me dat ik niet gelukkig was.
Een A4 cabriolet is natuurlijk best een fraai automobiel... en toen het vliegtuig landde in New York heb ik mij door een stretched limo naar mijn slaapplaats laten brengen, maar ik was er niet gelukkig. Ik miste iemand. Iemand die op dat moment waarschijnlijk gewoon in Amsterdam was.
Maar goed, ik vond de afstand Los Angeles-Amsterdam te lang om aan een stuk te vliegen dus had die rookpauze in New York wel ingeplanned.
En ik wilde graag laten zien dat ik een grote jongen was, dus ik kocht dat appartement hier in Amsterdam wel in mijn eentje. Daar had ik haar niet voor nodig.
En toen, toen kwam de crisis, hield de geldboom op met groeien.
Is lastig, maar verder weinig aan te doen.
Ik denk dat ik God op mijn blote knieën mag danken dat ik een hypotheek had bij de boeren-leen-bank.... waar men weet dat oogsten wel eens tegen kunnen vallen, maar ook bij hen raakt het geduld een keer op.
Eigenlijk is het zo gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten