Vreemde fobie

Sinds mijn val vorig jaar heb ik een vreemde fobie. Begrijpen doe ik hem zelf ook niet. Maar sinds vorig jaar ben ik bang om over bruggen te fietsen, vooral als ze hoog zijn. Dat leidt tot onhandige situaties.
Met mijn gewone fiets durf ik het wel, maar ik merk dat ik bang ben om op de race-fiets over hoge bruggen te fietsen, dan stap ik liever af en loop.

Nou ja, gelukkig ga ik het Amsterdam-Rijnkanaal niet zo vaak over, maar als ik het doe, doe ik het liever lopend.

Fobieëen zijn niet rationeel.

Ik houd het kort...

Ik ben nog steeds verbaasd dat er in Nederland mensen zijn die meer aan VT/HRA ontvangen dan andere mensen aan bijstand.

Voetbal

Voetbal interesseert me vrij weinig. Ik geloof dat het Nederlands elftal al wel 180 minuten gespeeld heeft, maar als ik er twee minuten van gezien heb dan is het veel.

Wat ik echter wel amusant vind zijn de rellen over de 'Dutch Dress'/'Bavaria Babes'.... ik bedoel, als er iets met elkaar verweven is, dan is het voetbal en reclame.
Ik heb zelden een voetbal-stadion van binnen gezien, maar wat ik wel weet, van de camera-beelden, is dat er reclame-borden naast het veld staan. Dat schijnt te mogen.... maar als het ineens reclame-vrouwen zijn, dan is er een probleem?

Ik begrijp dat niet, maar ik ben dan ook geen Zuid-Afrikaan, laat staan bestuurslid van de Fifa.

IKEA

Vandaag was ik even bij de IKEA. Ik had wat nodig, maar dat hadden ze niet dus heb ik maar wat anders gekocht wat ik ook nog nodig had. En het is wel een grappige winkel... laten we daar wel over zijn. Niet alleen heeft Youp van 't Hek daar ooit wel eens een grapje over gemaakt, maar ik zou ook wel eens bij de kassa willen zitten en dan aan al die mensen vragen 'Heeft u ook een IKEA familie-pas?'...

Men schijnt daar bijzonder grappige antwoorden op te krijgen zoals 'Ben blij dat ik mijn familie net kwijt ben', 'Nee, ik ben nog er een aan het maken'..... maar goed, in onze moderne maatschappij is een woord als 'familie-pas' natuurlijk ook wel een bijzonder woord.

 

De selectie is gedaan...

Nou zijn er waarschijnlijk mensen die denken dat ik het Nederlands elftal samengesteld heb, maar mijn kennis van voetbal rijkt niet verder dan dat ik weet dat de bal rond is. Nee, de selectie van de planten die dit jaar mijn balkon mogen bevolken is gedaan en gelukkig ben ik (nog) baas op eigen balkon.
Natuurlijk kan er altijd meer bij en zoals we voorlopige uitslagen hebben zo hebben we ook een voorlopige selectie (verbazingwekkend die overeenkomsten tussen voetbal en politiek) dus de selectie kan nog altijd uitgebreid worden. (Foto volgt)

Raar volk, die eilanders....

Bijzonder

Behalve dat de uitslag redelijk bijzonder is, is het ook redelijk bijzonder dat we in 2010 nog steeds met een rood potlood moeten stemmen. Om onze inkomensgegevens aan 'de staat' toe te vertrouwen wordt volstaan met een digid terwijl, als het gaat om iets simpels als onze politieke voorkeur we nog echt naar een gymlokaal in een of andere basisschool moeten. Dat kan toch veel efficiënter?

Vroeger

Zou een politicus als Dries van Agt zich staande hebben kunnen houden in een verkiezingsstrijd die zich kenmerkt door one-liners?

Stress

Als ik zo af en toe eens boodschappen doe.... en je moet wat, maak ik wel eens een praatje met een van de cassieres. Zo hoorde ik zojuist van een van hen dat er 40 a 50 sloffen Marlboro per week doorheen gaan.
Nu is de wijk waar ik woon (aan de oppervlakte) een hele rustige wijk.... maar toch gaan er zoveel sloffen per weer doorheen. Verbazingwekkend.

Ondertussen op het balkon.

 

Mijn 'huis' dieren.

Een beetje vreemd, maar wel lekker...

De Nederlandse staatssecratresse van justitie had twee paspoorten, een Nederlands en een Turks paspoort. Door de Nederlandse wetgeving (en mijn eigen nalatigsheid) had ik op een gegeven moment geen paspoort meer... dat vind ik vreemd.

Amsterdammers zien niet goed.

Als er me iets opgevallen is, hier, de afgelopen drie jaar, is dat Amsterdammers het nogal moeilijk vinden om onderscheid te maken tussen groen en rood. Waarschijnlijk willen ze dus 'rood links' stemmen.... of zou het toch een stem voor het CDA worden?

Integreren.

Snap je dàt nou?: zegt m'n overbuurman. 'Ruzie met m'n buren. Buurvrouw jarig. Ik kwam gisteravond binnen, vroeg: Wáar is het féestvàrken? Wat denk je? Dóodse stilte! Feliciteer ik 'r maar met 'r verjaardag. Dríe zoenen. Moest ik nota bene eerst zèlf nog dat niquaab ding, wat voor 'r gezicht hing, omhoog doen'.

Israël.

Hoe komt het toch dat we zo pro Israel zijn in dit land? Het verbaast mij echt. Als je een beetje nadenkt, dan zie je toch ook dat het zo niet langer kan. Neem nu de muur. Die bouwen ze even op de grond van hun buren. Nu zijn we een muur in Europa kwijt, daar zetten ze vrolijk een muur neer. Wij bouwde een haven, van ons geld, en daar is het leger om het even weer af te breken. Ja, foutje, er konden schepen naar binnen varen. Maar daar is een haven toch voor? Komt het duur een schuldgevoel uit WWII? Als dat het zo is, dan mogen ze daar ook wel even nadenken, over een volk dat onderdrukt werd. Zij zelf, en nu doen ze het een ander volk aan. Beetje vreemd wel? Natuurlijk, wapens. Ze schieten terug. Maar ja, dat mag toch als je aangevallen wordt? Of moet je dan iedereen maar welkom heten in je huis? In de US mag je ze gewoon van je erf af knallen. Hmm, bedenkelijk. Maar goed, als je dan wilt controleren, doe het dan in de haven. Dat wat de boot verlaat, even een 100% controle en dan pas doorlaten. Daar hoef je geen zeeslag voor te voeren. En zeker niet tegen mensen die geen wapens vervoeren. Want zo dom zijn die niet, om die aandacht in die richting te trekken. We komen vrede brengen, zet de wapens maar in de gang. Zijn we dan zo pro Israel omdat er veel geld zit in de gemeenschap die hier leeft? Zo is het wel in de US. Daar zitten de sponsors van de verkiezingen met geld uit die kringen. Ja, open en bloot. Ze geven het nog eerlijk toe ook. Maar hier is het allemaal zo ondergrond, en daardoor knap verdacht. Een volk dat onderdrukt is, zou eigenlijk ook moeten weten hoe het is. En dat je dat een ander niet aandoet. Maar het lijkt erop dat ze er van geleerd hebben, en dat nu zelf toepassen. En iedere keer weer. Dan zakt het weer weg, en dan is er weer een actie. Tegen zuid Afrika waren we allemaal duidelijk: onderdrukken van de gekleurde mens kan en mag niet. Maar daar kan alles wel. En ze hebben het toch goed? Is dat werkelijk zo? Maar hoe verder dan? Ja, dat is me een verhaal, maar eigenlijk ook heel eenvoudig. Gun elkaar gewoon een leven op aarde. Of kan dat pas als we allemaal een engel zijn, met of zonder een bril. © Brillie