Citaat.

En dat noemen ze dan 'het roken ontmoedigen', in plaats van bruut verbieden zonder enige vorm van democratie of inspraak. Van alle minderheidsgroepen in Nederland zijn rokers degene die het meest gediscrimineerd worden. Compleet gesegregeerd. Moet je eens proberen met allochtonen te doen, een apart aquarium bouwen waar ze in moeten staan in een café of club, of alleen toestaan bij allochtonenpalen in publieke gelegenheden.

Partir c'est mourir un peu..

Het einde is nabij, niet zozeer van de wereld, maar wel van mijn verblijf in Amsterdam. Van de Rabobank mag ik niet langer in Amsterdam wonen, tja, dan maar ff naar Den Haag.

Laatst...

Toen ik laatste op de VU was, en de kaakchirurg vast wilde stellen of ik al dan niet wel mond, keel of andere kanker had, antwoorde ik hem: "In the long term we all die". Ik weet eigenlijk niet wat hij daarvan vond, in ieder geval vond ik dat ik gelijk had.

En of ik wel of geen kanker heb, ik zou het niet weten en ik wil het niet weten. Ik voel me gewoon wel lekker, maar realiseer me ook wel dat me op de lange termijn geen ander lot toebedacht zal zijn, dan wormenvoer zijn.

Dat realiseerde ik me des te meer toen ik afgelopen vrijdag een van mijn buurvrouwen bezocht om afscheid te nemen en we eens op een rijtje gingen zetten wie er hier, in deze flat, allemaal overleden zijn. We kwamen, inclusief haar man, zomaar op een lijstje van drie.

Tja, het leven is hard.

De klok

Dit weekend gaan we iets doen met de tijd. Ik weet ook nog niet wat, maar we gaan wat doen met de tijd.. maar als je wat met de tijd kunt doen, wat zou je dan willen doen?

Dat is een vraag die ik me deze ochtend stel.
Als ik iets met de tijd zou willen doen, dan is het hem terug draaien, niet een uur maar een paar jaar. Nou ja, je kunt vanalles met de tijd doen, maar hem niet een paar jaar terug draaien.

Wat moeite

De NS heeft, had deze ochtend wat moeite rond Amsterdam... het was zo'n mooi weer dat de ijsco-mannen erop uit trokken en een van die mannen liet een ijsje op de wissels vallen en de ellende was weer compleet. Als gevolg waarvan ik nu deze blog kan schrijven omdat ik niet in Den Haag ben.

Gelukkig had ik nog niet ingechecked, want uitchecken als je net bent ingechecked dat vinden die apparaten nogal lastig.

Wat wel vervelend is, is dat ik door het GVB al wel € 20.- op mijn OV-chipkaart had laten bijschrijven wat achteraf gezien dus helemaal niet nodig was. En omdat ik het door iemand van het GVB liet doen kostte het ook nog € 0.50 extra... nou ja, gelukkig had ik nog een huis in Amsterdam en was ik gelukkig ook weer vrij snel thuis.

Geen idee of ik Den Haag vandaag nog haal.

Hoe het allemaal zover is gekomen..

Jarenlang hebben we geloofd dat het goed ging. En ik ging mee in dat geloof. Ik denk dat de eerste keer dat ik me realiseerde dat het niet goed ging ergens in New York 2006 was. Het kan ook 2007 of 2008 zijn geweest.
In ieder geval reed ik in een A4 cabriolet door New York en realiseerde me dat ik niet gelukkig was.
Een A4 cabriolet is natuurlijk best een fraai automobiel... en toen het vliegtuig landde in New York heb ik mij door een stretched limo naar mijn slaapplaats laten brengen, maar ik was er niet gelukkig. Ik miste iemand. Iemand die op dat moment waarschijnlijk gewoon in Amsterdam was.
Maar goed, ik vond de afstand Los Angeles-Amsterdam te lang om aan een stuk te vliegen dus had die rookpauze in New York wel ingeplanned.
En ik wilde graag laten zien dat ik een grote jongen was, dus ik kocht dat appartement hier in Amsterdam wel in mijn eentje. Daar had ik haar niet voor nodig.

En toen, toen kwam de crisis, hield de geldboom op met groeien.
Is lastig, maar verder weinig aan te doen.

Ik denk dat ik God op mijn blote knieën mag danken dat ik een hypotheek had bij de boeren-leen-bank.... waar men weet dat oogsten wel eens tegen kunnen vallen, maar ook bij hen raakt het geduld een keer op.

Eigenlijk is het zo gekomen.

Ook handig.

Follow @drslhj

Nog een keer lente...

(Deze link dus)

Lente?

Met juristen is het altijd prettig zaken doen...

Dit bericht kan informatie bevatten die vertrouwelijk is. Indien u als lezer van deze mededeling niet de geadresseerde bent, wordt u er hierbij op gewezen dat u geen recht hebt kennis te nemen van de rest van deze e-mail, het te kopiëren of te verstrekken aan andere personen dan de geadresseerde(n). Indien u deze e-mail abusievelijk hebt ontvangen, brengt u mij dan op de hoogte waarbij u gevraagd zal worden het originele bericht te vernietigen.
Ik ben niet verantwoordelijk en wijs iedere aansprakelijkheid af voor en/of in verband met alle gevolgen en/of schade van een onjuiste, onvolledige en ontijdige verzending en ontvangst van de inhoud van deze e-mail. Ik ben ook niet aansprakelijk voor eventuele aanwezigheid van virussen. Mijn aansprakelijkheid is beperkt tot het bedrag dat in het desbetreffende geval onder mijn aansprakelijkheidsverzekering wordt uitbetaald.

Onvoorwaardelijk.

Vanmiddag heb ik 'formeel' voor het eerst een huis verkocht. Zoals te verwachten is in deze tijden van crisis, wel met verlies. Maar er was ook wel wat moois. De koper hoefde geen gebruik te maken van de ontbindende voorwaarde van de financiering. Dat scheelt toch weer.
Nu de rest nog, het vinden van nieuwe woonruimte en alles in- en uitpakken. Ben blij dat deze periode achter me gaat liggen.

Verhuizen

Zoals een aantal van mijn lezers wel bekend zal zijn, moet ik, onder andere ten gevolge van de financieel-economische crisis en mijn daarmee gepaard gaande langdurige periode van werkzoekend zijn, binnenkort verhuizen.

En verhuizen in crisistijd gaat nu eenmaal anders dan in tijden van voorspoed. Toen ik van Rotterdam naar Amsterdam verhuisde was er sprake van voorspoed, de verhuizing van Amsterdam naar Den Haag wordt gekenmerkt door (internationale) tegenspoed.

Plan is om dagelijks een korte update te geven hoe dat gaat, verhuizen in tijden van tegenspoed, want dat gaat nu eenmaal wat anders.

Waarschijnlijk zal ik het komend weekend mijn eerste deel schrijven, wat getiteld zal zijn: "Wat hieraan vooraf ging".

De woorden van Felice.

Om de woorden van Felice te gebruiken (het alter ego van de schrijfster van de urenfabriek) woon ik nu alweer een maand bij 'de KPN'.
Bevalt me dat? Ja, dat bevalt me prima. Maar ik herken me ook wel in de vrouw (N.B.) die Felice verwoordt. Je best doen en maar niet gewaardeerd woorden.
Tja, zo ben ik op een gegeven moment in de bijstand beland.
Onze Lieve Heer zei dank hebben we dat vangnet in Nederland.

Nou ja, het is gewoon kut om je best te doen en niet gehoord te worden.

Zo, dat was me wat..

Dat je in deze tijd zomaar een week zonder internet zit.... en dat betekent in deze tijd vaak ook dat je dan zonder telefoon zit. Maar gelukkig is het allemaal weer verholpen. Veel zal ik er waarschijnlijk niet aan hebben, maar ik zit nu wat dichter bij de centrale... of eigenlijk andersom.. er is een centrale dichter bij mij in de buurt gekomen.
Wat men bij die centrale echter vergeten was, was de draadjes goed aansluiten als gevolg waarvan ik een nieuw modem van Telfort heb gekregen (wat waarschijnlijk niet nodig was) en een week zonder internet heb gezeten (wat dus ook niet nodig was).
Toen het nieuwe modem het in eerste instantie niet deed, moest er uiteindelijk maar een mannetje van KPN langs komen. Het mannetje zou gisteren tussen 8.00 en 10.00 hier zijn, maar zoals dat wel vaker het geval is bij KPN werd het uiteindelijk 10.30.
Nou zat ik al een week op 'het internet' te wachten, dus dat halve uurtje kon er ook nog wel bij.

Ik heb het idee dat ik weer meedoe met de Nederlandse maatschappij.

Kafkaiaans..

Dat is ook wel leuk. Ik kan online zien hoe laat mijn modem bezorgd wordt... dan moet ik natuurlijk wel internet hebben.... nou ja, gelukkig heb ik een dongel en zo heb ik dan nu toch tijdelijk verbinding met de buitenwereld.