zondag, september 29, 2013

Facebook.

In eerste instantie wilde ik wat gaan schrijven op facebook. Maar toen realiseerde ik me dat facebook veel intensiever gelezen wordt dan mijn blog (althans dat denk ik). Nu is mijn blog wel 'opener', je hoeft geen vriend van me te zijn om dit te lezen, toch heb ik het idee dat ik hier minder bezoekers trek. Goed, wat bedacht ik me vandaag? Dat ik toch wel blij zal zijn als ik weer 'normaal' woon. En wat normaal wonen is weet ik ook niet maar het zal wel iets van een sociale huurwoning of een vrije sectorwoning zijn. Een huis kopen zal er na mijn debacle in Amsterdam wel niet meer in zitten. Maar ja, voordat ik normaal kan wonen zal ik natuurlijk wel weer een normaal inkomen moeten hebben. En dat vind ik de laatste tijd best lastig. Nou weet ik niet of dat aan Almelo of Heerlen ligt maar misschien liggen de salarissen in Amsterdam sowieso wat hoger. En op zich wil ik ook best wel voor een lager inkomen werken (slechter dan nu kan het toch niet worden), het probleem is dat ze meestal voor dat soort werk toch weer andersoortige mensen zoeken. De situatie is helder, nu de oplossing nog.

zaterdag, augustus 31, 2013

Maar weer eens een bericht.

Het is een een tijdje stil geweest, was bezig met andere dingen, verhuizen en zo. Maar nu is het wel weer tijd voor een nieuw berichtje. En ik denk ook dat ik mijn blog nu voor andere dingen ga gebruiken dan dat ik hem in het verleden gebruikte. In eerste instantie gebruikte ik mijn blog met name om te kijken hoe het werkte, toen om gewoon wat dingen over mezelf te publiceren maar je kunt het ook gewoon gebruiken als een soort online notitieblok om de ideeën die je hebt uit te werken. Zo zit ik nu met die ideeën omtrent mijn belabberde financiële situatie. Daar moet ik toch eens wat aan gaan doen. Aan de ene kant door de inkomsten te verhogen en aan de andere kant door de uitgaven te beheersen en zo ook mijn schuld. En bij dat laatste zou de gemeente mij misschien inderdaad kunnen helpen. Omgaan met schuld kan meerdere vormen hebben dan alleen WSNP. Ook zaken als betalingsregelingen kunnen soms een mogelijkheid zijn. Maar ja, betalingsregelingen zijn natuurlijk alleen mogelijk als je inkomen boven de beslagvrije voet ligt. Laten we dus eerst maar eens proberen om mijn inkomen op dat niveau te krijgen. En dat kan alleen maar door te solliciteren en je dus weinig aan te trekken van het gejammer over de arbeidsmarkt dat het moeilijk is en er in Zuid-Limburg geen werk zou zijn voor hoger opgeleiden. Daarbij wat is 'hoger opgeleid?' Het lijkt me dat dat betekent dat je zowel werk voor hoger als voor lager opgeleiden kunt doen en dat het andersom misschien wat lastiger is. Wat absoluut niet wil zeggen dat het voor lager opgeleiden niet mogelijk is om succesvol te zijn. Dus we gaan maandag met een toch maar wat meer open houding naar de SHV van de gemeente Heerlen en het gewoon inderdaad zien als een vorm van hulpverlening en het eens niet zo eigenwijs bekijken. Mijn eigenwijsheid is soms een valkuil.

donderdag, juli 11, 2013

Om de zoveel tijd.

Om de zoveel tijd vraag ik me af of ik wel door zal gaan met dat bloggen. Ik bedoel, ik weet nu wel hoe het werkt dus zo spannend is het allemaal niet meer. En ik vraag me ook wel eens af voor wie of wat ik het doe. Geld verdien ik er niet mee en echt veel reacties krijg ik ook niet. Daarbij zijn er veel interactievere media zoals Twitter en facebook, dus als dit het laatste bericht is, dan is dit het laatste bericht.

maandag, juli 01, 2013

Alweer.

Zoals het er naar uit ziet ga ik binnenkort weer verhuizen. Dat kun je zo hebben met anti-kraak. Alleen als je de hele tijd verhuisd is het natuurlijk ook lastig om een vaste baan te vinden. Nou vind ik flexibel werken niet zo erg, sterker nog, ik vind het wel uitdagend, maar misschien is het zo toch allemaal iets te uitdagend. Het is toch vervelend als je zo vaak moet vertrekken. En deze keer eigenlijk niet eens zozeer vanwege een gebrek aan geld of zo, maar gewoon omdat het pand gesloopt word. Ach, het voordeel is hopelijk dat ik hierna een huis vind met een normaal gasfornuis, wasmachine en verwarming.

zondag, juni 09, 2013

Heerlen

Al een tijdje niet meer geschreven. Dat komt onder andere omdat ik dankzij een pin in mijn heup een tijdje in een kliniek gezeten heb. Inmiddels kan ik weer lopen, maar in een rolstoel kan ik me ook voortbewegen. De pijn van de Dynamic Hip Screw is nog niet helemaal weg, maar met een stok kan ik weer lopen. Pas de afgelopen tijd realiseer ik me dat ik eigenlijk al een jaar bezig ben met de meest essentiële menselijke behoefte, het hebben van onderdak. Daarvoor heb ik vrij veel gereisd en beseft dat je eigenlijk niet veel meer nodig hebt dan wat geld, schone onderbroeken en sokken. Het vervelende is dat het hele circus waarschijnijk binnenkort van voren af aan begint, maar tja, dat weet je als je antikraak gaat wonen. Dan breken we wel weer een ander been.

zaterdag, mei 11, 2013

ADHD

En voilà, op basis daarvan wordt een diagnose gesteld: ADHD. Het kind krijgt Ritalin, wat de ziekte niet bestrijdt, alleen de symptomen. Ritalin werkt namelijk niet alleen tegen ADHD, het verbetert ook het gedrag van kinderen zelfs wanneer er geen sprake is van ADHD. Dat medicijn wil ik ook... o, nee, ik ben geen kind meer.

Steve Jobs.

Ik ben dat book over Steve Jobs aan het lezen. Niet omdat ik nu zo'n enorme Apple-fan ben, maar ik heb hier in deze kliniek toch tijd genoeg en met lezen geef je wat structuur aan de dag. Ik kende die hele Steve Jobs niet, nou ja, van naam dan, maar als ik het boek zo lees was het helemaal niet zo'n prettige man. Verder is het zo'n typische Amerikaans boek. Eigenlijk gewoon veel te dik. Misschien moet ik mezelf maar eens een leuk boek gunnen, hoewel het vinden van een baan nog steeds het belangrijkst is. En, gezien mijn toestand, is het toch wel handig als het een baan is waarbij ik gewoon vanuit huis kan werken.

dinsdag, mei 07, 2013

Goed.

Gelukkig is er soms ook goed nieuws. Nee, helaas, ik kan nog niet lopen, maar twee vriendinnen van me hebben inmiddels wel een baan gevonden. Ook voor hen heeft het vrij lang geduurd, maar het is ze wel gelukt. Nu ik nog.

maandag, mei 06, 2013

zaterdag, mei 04, 2013

Bezuinigen is niet goed.

Omdat ik moest bezuinigen ben ik maar shag gaan roken. De vraag is echter of ik daarmee goedkoper uit ben. Een bekend nadeel van shag is namelijk dat er brandende stukjes tabak op je kleding kunnen vallen zodat je sneller je overhemd moet vervangen. Zo blijkt maar weer, goedkoop is soms duurkoop.

zondag, april 28, 2013

Follow me on Twitter @nqtv (Rémi Gaillard)

Gelukkig heb ik maar 145 volgers.

Vijf weken,

Morgen heb ik al vijf weken niet meer (normaal) gelopen. Morgen is het voor het eerst van mijn leven vijf weken geleden dat ik uit de trein viel in plaats van stapte. Morgen maar ik al vijf weken de gezondheidszorg van binnen mee. En ach, vijf weken rolstoel is best te doen. En toen ik zojuist buiten zat te roken, realiseerde ik me dat ik eigenlijk niet eens weet hoe ineens alle spullen er waren. Ja, ik had een rugzakje bij me toen ik de trein van Heerlen naar Den Haag nam, maar daar zat niet en mijn ochtendjas, en mijn slippers en een aantal schone onderbroeken in. Die dingen moeten toch ergens vandaan gekomen zijn, maar ik weet nog niet hoe. Nou ben ik wel meer dingen kwijt. Na een zware val gaan veel dingen op de automatische piloot. Ik geloof dat de zuster in de ambulance blond was, maar zelfs dat weet ik niet meer zeker. En nadat ik de ambulance had verlaten hoefde ik niet zoveel meer te weten. Als je je naam, je geboortedatum en je sofinummer maar weet kom je een heel end in een ziekenhuis. En ik moet zeggen, na vijf weken heb ik het ook wel een beetje gehad. Ik wil gewoon weer kunnen lopen. Had me eigenlijk nooit gerealiseerd dat dat zo moeilijk zou kunnen zijn. Nou ja, hopelijk is dat in mijn geval gewoon een kwestie van tijd.

zaterdag, april 27, 2013

Dit moet ik toch even van me af bloggen....

Ik dacht dat ik er niet over zou bloggen... over mijn tijd in het ziekenhuis in Den Haag, waarbij er duidelijk stond dat er maximaal drie bezoekers per patient mochten komen. Maar ja, dat is Nederlands en dat begrijpen die Marokkanen niet. Tellen is ook moeilijk, natuurlijk. Maar ja: "Het ziekenhuis wijst erop dat het in andere culturen heel gebruikelijk is dat er veel familieleden naar een patiënt komen." Dat was het commentaar van het ziekenhuis op de situatie vanavond in Heerlen. Zo is het in Bulgarije ook heel normaal om een huis in Nederland te hebben en dus recht te hebben op zorgtoeslag en huursubsidie.. Dat vinden de Bulgaren normaal en de Nederlandse regering ook. Op de een of andere manier vind ik Europa steeds minder 'leuk'... Of.. hoe werd het destijds verkocht? 'Europa, best belangrijk....' nou ja, het komt steeds meer in de richt van 'Europa, best irritant'.

zaterdag, april 20, 2013

Verschillen

Na een week in een ziekenhuis in Den Haag en twee weken in een verpleeghuis in Heerlen wil ik de verschillen wel eens opmerken. Want die zijn er, hoewel er ook overeenkomsten zijn. In beide huizen vroegen de mevrouwen of ik mijn spullen op wilde ruimen. Niet allemaal natuurlijk omdat niet alle mevrouwen zeikwijven zijn en soms niet omdat het gewoon opgeruimd was. Anyway, ook de reden waarom ik op moest ruimen was verschillend. In Den Haag vond men vooral dat ik op moest ruimen omdat eventuele dieven anders veel te makkelijk konden zien wat ik allemaal bij me had, in Heerlen vooral omdat zusters nou eenmaal van opgeruimde kamers houden. Een verpleegster verweet me zelfs dat mijn kamer teveel op haar kamer leek. En zelf vind ik het altijd wel prettig als het opgeruimd is, maar het opruimen zelf is niet mijn ding, zeg maar. En er zijn wel meer verschillen. Verder vind ik het schoeisel van de zusters wel interessant. Laten we wel wezen, eigenlijk zijn er maar twee soorten schoeisel geschikt voor zusters. Dat moeten of Croqs zijn of van die Birckenstocks, maar helaas ze houden zich niet allemaal aan de regels. En verder is het allemaal wel te overleven. Hoewel ik blij ben als ik de wijde wereld weer in mag. Gegroet.

woensdag, april 10, 2013

42 jaar.

42 jaar heb ik er eigenlijk nooit bij stil gestaan dat lopen iets bijzonders was. Natuurlijk, er waren wel bijzondere vormen van lopen, zoals 'een marathon lopen', maar verder was lopen heel normaal, althans, dat leek het te zijn. Vorig jaar kreeg ik al een klein voorproefje van het feit dat lopen niet helemaal normaal is, toen ik mijn voet gebroken had, nadat ik tegen de salontafel geschopt had, dit jaar is het me helemaal duidelijk geworden dat lopen eigenlijk een vorm van dressuur is en dus veel voorbereiding vergt. Denk er maar eens over na en wees blij dat u er over het algemeen niet over na hoeft te denken.. maar om te kunnen lopen, moet je eerst kunnen staan, je moet controle hebben over je linker- en je rechterbeen, kortom zo eenvoudig is het maken van een wandeling eigenlijk niet eens. En ik weet eigenlijk niet meer hoe ik dat 42 jaar geleden voor elkaar kreeg, dat lopen... maar er waren vast mensen blij verheugd dat ik ging lopen in plaats van kruipen, deze keer zal ik met name zelf blij zijn als ik kan lopen in plaats van rollen. En dan heb ik het nog niet eens over trap lopen.

zaterdag, april 06, 2013

bijzonder stukje tekst

''Ze zijn niet goed wijs', zei hij. 'Als ik iets moest eten, zou het me in de strot blijven steken.' Het enige wat hij wilde was een pakje sigaretten, maar we liepen klem op de bureaucratie. De gevangenis had eerder dat jaar alle gedetineerden in de dodencel een rookverbod opgelegd - vanwege het risico van longkanker. '

Limburgse zusters

Limburgse zusters zijn anders dan Haagse zusters. Dat is natuurlijk niet zo vreemd want Limburgers zijn anders dan Hagenezen. Zo had ik vannacht een zuster die bij alles wat ik deed, zei: "laat het smaken.". Gelukkig (of niet) dook ze niet bij me in bed, anders had ze misschien nog steeds hetzelfde gezegd. Anyway, het maakt niet uit. Of ik nu een cigaret ging roken of koffie ging drinken: "Laat het smaken". Dat vind ik nou eens een mooie uitdrukking. Overigens zie ik wel ergens tegenop. Aanstaande dinsdag worden mijn hechtingen verwijderd door een verpleegkundige waarvan ik denk dat ze maar net leerling-verpleegkundige af is. Ik voel me bijna een soort proefkonijn, maar dat zien we dinsdag wel. Voorlopig heb ik maar een doel en dat is op een gegeven moment weer kunnen lopen. Als je niet kunt lopen mis je eigenlijk best veel. Gelukkig vandaag weer een beetje fysiotherapie zonder al teveel paracetamol.

woensdag, april 03, 2013

Corrupte zusters?

"Het is hier wel een ziekenhuis", zei de avondzuster toen ze hier mijn cigaretten zag liggen en dat ben ik met haar eens. En op zich is er niet eens zoveel mis met een ziekenhuis tegenwoordig, behalve dat er regeltjes zijn met betrekking tot medische verantwoordelijkheid en zo. Zo mag ik met mijn wagentje niet van het terrein af, maar ja, op het terrein verkopen ze geen cigaretten en mijn bezoek is ook een beetje op. Wat dan te doen? Dan zijn er gelukkig ook 'aardige mensen'. Zusters die je niet kent, maar die zelf weten hoe verslavend roken is en je zomaar zonder voorschot willen helpen. En zo kwam ik toch weer aan een nieuw pakje Marlboro.

zondag, maart 31, 2013

Besluitvormingsprocedures.

Zoals sommigen weten gaat het lichamelijk even niet helemaal goed. Dit komt zo: ik was nogal moe en viel uit de trein. Vervolgens werd ik waargenomen door een militaire arts die constateerde dat er iets niet helemaal goed was, zo rond 21.00 en toen begon er een circus vol met nieuwe belevenissen. En wat ik me afvraag is wie, wanneer, welke beslissingen nam. In ieder geval beleefde ik allemaal nieuwe dingen. Voor het eerst van mijn leven in een ambulance, voor het eerst in mijn leven slapen in het Westeinde ziekenhuis (en er wakker worden). Voor het eerst van mijn leven horen dat ik geopereerd zou worden (dat hoorde ik om 9.30 de volgende ochtend) voor het eerst onder narcose en voor het eerst een schroef in mijn heup/bovenbeen. En wat ik me nu af vraag, is hoe de besluitvormings-procedures zijn geweest. Er moet een medicus geweest zijn die die beslissing genomen heeft, maar ik weet niet wie. Nou kan ik daar wel mee leven, maar ik weet nog steeds niet wie het was. Overigens gaat mijn dank wel uit naar de goede zorgen van de medewerkers van de NS en Medisch centrum Haaglanden.

dinsdag, maart 19, 2013

Mooi winkelcentrum

In mijn dagen als woningzoekende bezoek ik de laatste tijd zowat heel Nederland. En zo ben ik vandaag in Amstelveen. Op zich een vrij aardige gemeente, wat rustiger dan Amsterdam. Het leuke aan Amstelveen is ook het winkelcentrum. In zowat het hele winkelcentrum is gratis wifi wat me bijna deed besluiten om toch maar eens een iPad aan te schaffen maar gelukkig kon ik ook honderden redenen vinden om het niet te doen. Dus maar gewoon her en der wat koffie gedronken.

dinsdag, maart 12, 2013

Cupjes en koffie.

Het voordeel van mijn manier van leven is dat je op veel verschillende manieren en plaatsen koffie leert drinken. Dat varieert van het ouderwetse 'opschenken' (Amsterdam) tot en met de Nespresso waar ik nu zit. Zelf heb ik op dit moment niet eens een koffie-zet-apparaat meer, maar ik weet nu wel welke manier mijn voorkeur heeft. Financieel is het de meest onantrekkelijke vorm van koffie, maar lekker is het wel, die Nespresso. Ook leer je omgaan met verschillende vormen van melk. Die varieert van gewone melk bij de Starbucks, tot en met de kleine cupjes uit de koelkast waar ik nu zit. Starbucks vind ik trouwens ook een wat vreemd bedrijf. De koffie daar verschilt niet zo veel, maar het is wel moeilijk om er koffie te bestellen. Op een gegeven moment vond ik dat de verkoopster me zo slecht hielp dat ik halverwege het bestelproces weg ben gelopen. Maar ja, je kan ook niet zonder koffie. Mijn koffie voor de toekomst zal waarschijnlijk gewoon de Senseo worden, maar laat ik eerst maar een huis vinden waar ik dat apparaat kan plaatsen.

zondag, maart 10, 2013

Schandalig en schofterig.

Het zou zo kunnen zijn dat ik slachtoffer ben van woonfraude. Niet dat ik onroerend goed bezit en dat verhuurd heb aan een hennepteler, maar in die zin dat ik een maand huur en een maand borg betaald heb maar er geen sleutels geleverd worden. Dat er mensen zijn die fraude plegen, daar kan ik me nog iets bij voorstellen, maar deze vorm van fraude vind ik bijzonder ernstig. Als het waar is, ben je dus, als mens die toch al in een zwakke positie zit, ook nog slachtoffer van fraude. Door mij moverende reden publiceer ik dit bericht pas, nadat duidelijk is of ik daadwerkelijk slachtoffer ben van deze (ernstige) vorm van criminaliteit.

donderdag, februari 28, 2013

Interessant stuk

Deze ochten las ik het volgende interessante stuk. Waarom is het een interessant stuk? Omdat ik het vermoeden heb dat de schrijver het begrijpt. Het wel of niet halen van de 3% norm is in wezen geen doel op zich, maar het overschrijden ervan is een gevolg van de teruglopende consumentenvraag ten gevolge van de toegenomen werkloosheid. En de toegenomen werkloosheis is (onder andere) een gevolg van het toenemend aantal faillissementen. Als ik er zo over nadenk, is economie helemaal niet zo moeilijk.

zondag, februari 17, 2013

Takkejob.

De gemeente Breda heeft me een takkejob gegeven. Ik moet takken verzamelen van omgezaagde bomen. Dat noemt men in ambtelijk jargon een 'uitstroom-programma' (up) maar volgens mij is het meer een BU (behoud uitkering) programa. In het verleden heb ik vanalles van een werkgever gekregen... een auto van de zaak, een laptop van de zaak, een creditcard van de zaak.. noem maar op. Nu heb ik werkschoenen (of veiligheidsschoenen) van de zaak. En naast die veiligheidsschoenen krijg ik ook nog een helm en handschoenen, het werk zal dus kennelijk niet geheel vrij van risico's zijn. Er zou zo maar eens een tak op je hoofd kunnen vallen. De verhouding tussen overheid en burger is in deze wel grappig. Eerst krijg je zes jaar lang geld om boeken te lezen, dat noement men ook wel studeren.. en vervolgens, loop je het risico dat, als je ook maar een dag zou verzuimen takjes te verzamelen, je gekort wordt op je uitkering. Het verbaasd me niets dat het vertrouwen in de politiek afneemt.

woensdag, januari 30, 2013

Abdicatie...

Het was natuurlijk te verwachten, enige satire na de abdicatie. Een van de mooiste prenten vond ik wel een afbeelding die ik zag geplaatst door een vriend van me uit Arnhem. Hier op zien we de aanstaande vorst duidelijk tegen een achtergrond van UWV-vacatures, met daarbij de tekst: 'Een nieuwe baan na je 45e, zie je wel, het kan wel'. Dat is dan wel weer een hoopgevend perspectief.

zaterdag, januari 26, 2013

Rustige koninginnedag.

Tja, de reclame-slogan 'Even Apeldoorn bellen' klinkt vandaag natuurlijk wat anders dan ervoor. Maar dat terzijde. In Amsterdam weinig bijzonders. Hoewel, voor het eerst van mijn leven op koninginnedag eens in een bootje door de Amsterdamse grachten gevaren. Ziehier wat foto's.

En nu hier maar eens wat rommel opruimen.

Bijzondere televisie/kan dat weer?

Ik heb de afgelopen twee uitzendingen van '24 uur met' bekeken. '24 uur met' is wat anders dan een frietje met. Het is een programma waarin een Nederlander 24 uur doorbrengt met een andere Nederlander, maar een van die twee Nederlanders is altijd Wilfried de Jong. Wat ik bijzonder vind aan de laatste twee afleveringen is dat er gewoon weer gerookt wordt op tv. Dat hebben we de afgelopen tien jaar of zo, bij mijn weten niet gezien, maar kennelijk mag het weer, Europa of geen Europa. Ik vind dat eigenlijk heel bijzonder, dat er gewoon weer gerookt mag worden op tv, maar het mag dus. Nou ja, en zoals dingen meestal gaan, als het op tv mag, dan mag het daarna ook weer in de kroeg en op de straat. Dan is het nog maar een kwestie van tijd voordat het ook weer in de trein mag.

maandag, januari 21, 2013

Altijd leuk....

Een telemafketeerste lieverd noemen en dat ze dan antwoord dat ze heel lief is.

Linked in en privacy

Linked in begon leuk, je kon een beetje zien waar oud-collega's gebleven waren en werving- en selectiebureaux konden je vinden. Maar Linked-in moderniseert en moet je daar blij mee zijn? Dat vraag ik me wel eens af. Zo kreeg ik vandaag via Linked-in (wat ik al onpersoonlijk vind) van een vriend van me de vraag of ik een Ipad gekocht had. Degene die mijn inkomenspositie een beetje kennen weten dat ik een maand moet leven van het bedrag wat een Ipad kost. Dus nee, ik heb geen Ipad gekocht. Maar Linked-in vertelt wel dat ik Linked-in voor Ipad gebruik. Stel je voor dat er een internet-site zou zijn waarop telkens vermeld wordt welke software je gebruikt. Ik zou daar niet vrolijk van worden. Tja, en nou de Ipad zelf.... het is wel een handig ding. Maar ik heb toch liever iets met een toetsenbord, een gewone Ipod of een gewone tv.

zaterdag, januari 19, 2013

Vreemd verhaal.

In het algemeen heb ik niet het idee dat we in Nederland in een bananenrepubliek leven totdat het tegendeel blijkt. En dat is de afgelopen maanden enigzins gebleken. Er is me zelfs eens verteld dat we hier een goed sociaal stelsel hebben, totdat je ermee te maken krijgt. Zoals enkelen weten, leef ik helaas al een tijdje op kosten van 'de maatschappij' dat ik dat van 1988 tot 1995 ook deed schijnt niemand wat uit te maken maar dat is een ander verhaal. Anyway, ik leef van, zoals dat heet, "het bestaansminimum" eigenlijk daar zelfs behoorlijk onder. Hoe is dat gekomen? Het schijnt dat iedere Jan Doedel, je uit kan schrijven bij een gemeente waardoor je dus geen adres meer hebt en de betreffende gemeente ook niet meer zorgt voor je bestaansminimum, maar het kan dus. Nou ja, dat is een reden waarom ik binnenkort waarschijnlijk weer eens terug naar het lieflijke Almelo ga.

dinsdag, januari 15, 2013

Marktwerking.

Sinds wanneer behoren publiek gereguleerde monopolies die met belastinggeld worden gefinancierd en niet failliet kunnen gaan tot de markt gerekend? En waarom is de Nederlandse bestuurlijke top - die in het algemeen toch niet bekendstaat om zijn liefde voor rechtse zaken als kapitalisme en (neo)liberalisme - als het over de eigen beloning gaat ineens zo verzot op marktwerking? Marktwerking waar, uitgerekend in dit geval dus, niet eens sprake van is. Want hoe is het anders te verklaren dat publieke organisaties die duidelijk niet functioneren ondanks hun wanprestaties gewoon kunnen blijven voortbestaan?

donderdag, januari 03, 2013

Medici en de markt.

Zoals het velen bekend is ben ik van huis uit een econoom. En redelijk Christelijk opgevoed of althans katholiek. En deze avond vroeg ik me af in welke bedrijfstakken het nog meer geld kost om het te betalen voor het opmaken van een offerte? Om een tandarts een offerte te laten uitbrengen over wat er allemaal in uw mond moet gebeuren zult u er langs moeten gaan en hiervoor moet u betalen. Nu weet ik dat de tandartstarieven vrij zijn gegeven, dus behandelingen zullen bij diverse tandartsen iets anders kosten. Voordat u weet wat u op verschillende plaatsen kwijt bent, moet u dus betalen. Vreemd eigenlijk... maar ja, een medische behandeling is maatwerk. Het is niet een uniform produkt, zoals een laptop, dat je bij iedere electronica zaak kunt kopen. Misschien komt het met de liberalisering ooit nog wel zover dat je geld moet betalen om een folder in te zien of een etalage te bekijken.