maandag, december 28, 2015

Vroom en Dreesman

Misschien heeft het met dit artikel te maken. Of met andere zaken, maar vanmiddag liep ik door de V&D. Dat doe ik wel vaker als ik een stad wil leren kennen. (Nou ja, ik ging eigenlijk alleen eens snuffelen op het Buikslotermeerplein, maar dat terzijde). Wat ik me bedacht was: hoe? Hoe is het zo gekomen? Vroeger vond ik de V&D wel een handige winkel. En veel heb ik er niet gekocht, hoewel, in Oss, dit jaar zeker wel twee dingen. Of eigenlijk vroeg ik me meer af 'Hoe los je dit op?'. Daar heb ik geen antwoord op. In ieder geval realiseerde ik me dat dit niet op te lossen zou zijn door de prijzen te gaan verlagen. Zeker niet op het Buikslotermeerplein, want daar is alles discount. Misschien hebben we gewoon genoeg en is een gedeelte van onze hebzucht ons gewoon wijs gemaakt. Aan de andere kant geloof ik al helemaal niet dat het ligt aan 'het internet', noem me ouderwets, maar als ik iets wil kopen wil ik het ook meteen hebben en niet twee of drie dagen wachten tot de PTT (of een andere vervoerder) het bezorgt heeft. Als ik een gekreukeld overhemd heb, wil ik het kunnen strijken en wel nu, niet nadat het strijkijzer geleverd is. Daarnaast, zowat iedere winkel waar ook in Nederland heeft eenzelfde assortiment, kortom, de wereld is er wel saaier op geworden.

zondag, december 13, 2015

Die participatie-wet.

Een aantal mensen weet dat natuurlijk, maar ik maak al geruime tijd gebruik van die voorziening en ik vind het maar niets. Het went wel, maar de eerste twee keer dat ik er een beroep op moest doen was het tranen met tuiten. Ik hoefde niet meteen mijn huis te verkopen, maar het is er natuurlijk uiteindelijk wel van gekomen. Op zich was dat niet zo erg want na een jaar of vijf had ik het wel gehad met Amsterdam. Maar een van de nadelen van de participatie-wet is dat ie door gemeenten uitgevoerd moet worden. Een gevolg is dus, dat telkens als je verhuisd, een ambtenaar van de nieuwe gemeente hetzelfde onderzoek uit moet voeren als in de vorige gemeente al gedaan is. Zo houd je jezelf als ambtenaren-corps natuurlijk wel in stand. Zeker als de omstandigheden, op die verhuizing na, niet gewijzigd zijn. En dan begint het volgende deel van het verhaal. In een nieuwe omgeving krijg je natuurlijk een nieuwe kans om een nieuwe baan te vinden. Niet dat dat in die nieuwe omgeving wel lukt, maar je mag het in ieder geval proberen. En als dat na een aantal maanden niet gelukt is, mag je, als je je woning hebt kunnen behouden, eindelijk je tegenprestatie gaan leveren. In B. is me dat uiteindelijk wel gelukt maar inmiddels had ik daar geen slaapplaats meer, ik sliep in A., maar ja, daar kon ik me dan weer niet inschrijven. Het gevolg was dat ik reiskosten voor mijn 'tegenprestatie' moest maken die natuurlijk niet vergoed werden. Maar goed, in B. had ik ook geen houdbare woonsituatie, dus dan maar door naar de volgende gemeente. Inmiddels was ik door al dat ge-verhuis zo oververmoeid geraakt dat ik uit de trein viel en het rijk, de verzekeringsmaatschappij, geconfronteerd werd met de medische kosten die gepaard gaan met een gebroken heup. Niet getreurd, na een jaar kon ik verder naar de gemeente G. En gelukkig hoefde ik daar geen tegenprestatie te leveren in de letterlijke zin van het woord (voor het rijk/de overheid). Gelukkig kon ik daar gewoon toegevoegde waarde leveren door de oudere medemens te helpen, maar dat mocht niet lang duren. Het nadeel van goedkoop (antikraak) wonen is dat je ook weinig rechten hebt, dus ging mijn zwerftocht door Nederland door naar de gemeente O. Hier vond men dat ik aan een chronische ziekte leed en om daaraan geholpen diende te worden, hupsakee, weer terug 'verhuizen' naar de gemeente A. Toen ik daar klaar was, weer hup terug naar de gemeente O. Daar had men inmiddels in de gaten dat ik eigenlijk ook maar een tegenprestatie moest gaan leveren die bestond uit het inpakken van kersenbonbons en het vullen van bierglazen. Dat leek mij gezien mijn chronische allergie voor kersenbonbons en lege bierglazen geen goed idee dus maar weer terug verhuizen naar een andere gemeente A. Hier kon ik verder behandeld worden, maar ja, als die behandeling klaar is, kan ik weer terug naar O. Zo blijven we bezig. Morgen het verhaal hoet het met een vriendin van me gegaan is.

dinsdag, december 08, 2015

Fatsoen moet je doen.

Fatsoen, daar denkt iedereen zo het zijne van, zo ook ik. En met name waar mensen samen komen, gaat het een rol spelen. Dat zie je met name in de trein. Zo vraag ik me af of je eigenlijk wel een stinkend bananen-ontbijt in een drukke ochtend-spits-trein kunt eten. Ik vind van niet. Aan de andere kant vond ik wel dat ik in diezelfde trein mijn fiets mee kon nemen, dat vond de conductrice dan weer goed idee. Maar al met al ziet het er wel naar uit alsof we samen op onze bestemming aan zullen komen, dat dan weer wel.

vrijdag, december 04, 2015

Beloofd

Ik had beloofd wat vaker te gaan bloggen. Maar nadat mijn bleu-tooth toetsenbord er vanmorgen wat minder zin in had, had ik er ook wat minder zin in. Dus dit wordt een wat chagrijnige blog. Dat was niet de bedoeling want ik was vrolijk vanmorgen. Vrolijk door een heel klein dingetje. Ik had mijn schoenen laten maken, waar je qua financieel geld niet vrolijk van wordt, maar de schoenmaker had een potje schoensmeer in mijn schoen gestopt. Daar word ik, zeker als het bijna Sinterklaas is, wel vrolijk van.

zaterdag, november 21, 2015

Koffie in de trein.

Koffie in de trein. Vroeger was dat simpel, er was maar een soort koffie en je betaalde gewoon met guldens. En eigenlijk was het niet eens duidelijk waar je de koffie kocht, nou ja, bij 'een kiosk'. Koffie in de trein is nu een heel andere belevenis geworden. Natuurlijk kun je nog gewoon koffie voor in de trein kopen bij een kiosk, maar ook een compleet koffie-avontuur is mogelijk bij de Albert Heijn. Je kunt kiezen uit wel 15 knopjes, als ik het goed heb en achter elk knopje zit een andere soort koffie. Dan begint het avontuur van afrekenen. Vroeger had een koffie gewoon een prijs. Nu heeft iedere koffie zijn eigen prijs. Maar er zijn maar twee varianten qua kopje, en al die kopjes hebben natuurlijk eenzelfde EAN-code, lastig. Ook moet je, bij de betaal-automaat aangekomen nog weten op welk knopje je gedrukt hebt, anders gaat het weer fout. Ik hoop maar dat ik zojuist op het juiste knopje gedrukt heb, maar om eerlijk te zijn

Maar weer eens gaan bloggen.

Het is hier een tijdje stil geweest. Teveel bezig geweest met Facebook, Twitter en andere dingen. Maar behalve dat ik op vrijdagavond of zaterdag-ochtend de neiging heb om persoonlijke vrienden persoonlijke mails te sturen lijkt het me ook leuk om het bloggen weer op te pakken. Naast deze algemene blog probeer ik soms ook wat meer op andere blogs te vertellen, maar je moet natuurlijk wel inspiratie hebben. Op dit moment heb ik eigenlijk weinig om over te bloggen, maar ik wil het wel weer op gaan pakken. Als er bijzonder nieuws is of ik gewoon wat wil melden zult u dat in de toekomst hier aan treffen. Groet.

dinsdag, november 03, 2015

Gisteren.

Gisteren realiseerde ik me ineens dat de reden waarom mensen vaak dezelfde redenen hebben meer te drinken of andere drugs te gaan gebruiken ofwel gedwongen hun huis moeten verkopen. Dat is vaak het vebreken van een (langdurige) relatie of langdurige werkloosheid. Die dingen veroorzaken dus een hoop ellende.

zaterdag, oktober 24, 2015

Ik baal van de hele situatie. Dit had niet mogen gebeuren.

dinsdag, januari 27, 2015

Nooit zo bij stil gestaan.

Eind vorig jaar was ik van plan om iets te beginnen voor mezelf. Dat is ook een manier om aan werk te komen. Ik bedacht dat 'social media' consultant wel wat voor me zou zijn. Met name omdat ik dat gewoon leuk vind. Een probleem is natuurlijk hoe verkoop je je talenten, maar iets waar ik nog niet bij stil gestaan had was dat het ook wel eens riskant zou zijn. Nou horen we er af en toe wel wat over, dat er mensen ontslagen worden omdat ze domme dingen twitteren en ik ken zelf ook wel voorbeelden ervan, maar het werd me vannochtend pas echt helder. Het is natuurlijk logisch wel ergens dat normale rechtsprincipes van 'smaad', 'laster' en dat soort dingen in principe ook geldt voor communicatie op het internet.

dinsdag, januari 20, 2015

Een tijdje niets.

Ik ben even stil geweest, zal wel met de feestdagen te maken gehad hebben. Of de donkere dagen in het algemeen. Maar januari is natuurlijk een ideale maand om fris van start te gaan. Zo is, naast mijn standaard goede voornemens, een van mijn voornemens om meer aan vrijwilligerswerk te doen. Natuurlijk doe ik liever betaald werk, maar zolang ik dat nog niet gevonden heb, doe ik het maar even op deze manier. En het afgelopen jaar heb ik ontdekt dat rechten en journalistiek me ook interesseren. Vaak vallen die dingen bij gebrek aan interactie stil, maar je kunt ze altijd weer oppakken. Over interactie gesproken, ik ben nog steeds niet social-media-moe. Dat schijnt ook een nieuwe ziekte te zijn. Twitter en facebook bevallen me evenals Skype prima als manier om te communiceren. En daarnaast heb je natuurlijk altijd nog de telefoon. Groet uit een koud Gouda.