Eindelijk.

Raar... maar er heeft heel veel tijd overheen moeten gaan voordat ik weer wat rust vond. Voor mijn gevoel ben ik de halve wereld rond gereist maar eigenlijk ben ik de hele tijd gewoon in Nederland geweest. Weliswaar half Nederland: Almelo, Amstelveen, Breda en Heerlen, maar toch een behoorlijk stuk van Nederland. En nu zit ik dan ineens in Gouda. Weliswaar niet voor eeuwig maar het zou wel mooi zijn als ik hier toch op zijn minst de herfst haal. Een beetje rust heb ik zo onderhand wel verdiend.

Tot schrijfs.

Nieuwe omgangsvormen.

Nieuw gedrag leidt ook tot nieuwe omgangsvormen. En ik ben heel benieuwd hoe dat in dit geval zal gaan. Sinds gisteren ben ik (onder andere dankzij de recente ontwikkelingen) eigenaar geworden van een e-smoker. Je ziet ze nog niet zo heel veel en ik weet eigenlijk ook niet precies waar het nu wel en niet kan. Kijk, het lijkt wel op roken, maar het is het niet. 'Dampen' is iets wat ik bij de meeste mensen binnen wel zou durven zonder het te vragen. Maar om nou hier in het ziekenhuis te gaan dampen dat lijkt me dan weer niets. In de trein vind ik zo'n duidelijk grens geval. In een restaurant daarentegen vind ik het weer niet kunnen. Maar ja, deze nieuwe uitdagingen qua fatsoen waren voor mij niet de belangrijkste redenen om het te doen. Het meest benieuwd ben ik eigenlijk of ik me over een maand of twee/drie inderdaad fitter ga voelen en mijn huid er beter uit gaat zien. Er zal wel een nieuwe wereld voor me open gaan.

Longontsteking.

Over ziekten schrijf ik niet zoveel. Ongelukken trouwens ook niet. Gewoon omdat ik er niet zovel van weet en gelukkig ook niet zoveel mee te maken heb. Tot afgelopen woensdag dan. Kijk... ik merkte wel dat ik moe was... en ik merkte wel dat ik kortademig was, maar dat het een echte longontsteking was kon ik me niet voorstellen. De huisarts was hier echter vrij snel achter en zonder dat ik er erg in had zat ik in de auto van zijn vrouw, die ook arts is, op weg naar de eerste hulp van het ziekenhuis in Heerlen, niet wetend wat me verder te wachten zou staan. Inmiddels is het maandag en zit ik er nog steeds en zo erg is dat niet want de hele verhuizing is toch nog niet rond. De eerste paar uren waren eigenlijk het ergst. Daarna treed vrij snel herstel in. Maar een onverwachtte ziekenhuisopname is altijd vervelend: je hebt geen schone sokken bij je, geen schone onderbroek en er moet gewoon even voor je gezorgd worden. Gelukkig heb ik wat dat betreft erg fijne ouders en was alles weer vrij snel op orde. Het is nu even wachten wat de dokters vandaag zullen zeggen en met een beetje mazzel kan ik dan woensdag dan alnsog naar Gouda.

Ze snapt het niet.

Zoals wellicht bekend, komen er een aantal wijzigingen in de bijstandswet aan. Van sommige denk ik, dat is wel een goed idee, zoals het voldoende beheersen van de Nederlandse taal (ik vraag me echt af hoe die mensen dat dan in het verleden deden? Kwamen ze met een tolk naar de sociale dienst of zo). Maar ook dingen die mijns inziens weer duidelijk aantonen hoe ver de politiek van de werkelijkheid af staat. Zo is er de verhuisplicht bij het vinden van een nieuwe (vaste) baan. Op zich is het misschien niet eens zo'n slecht idee, ware het niet dat het zo goed als onmogelijk is om een andere woning te vinden zo lang je in (een vorm van) bijstand zit. Helaas weet ik inmiddels dat er verschillende vormen van bijstand bestaan. En ik weet ook wel dat je van normale bijstand ook nog wel rond kunt komen. Het wordt echter wat anders als je in een bijzondere vorm van bijstand valt, zoals de bijstand die je krijgt 'bij verblijf in een instelling'. Nu kan een instelling vanalles zijn. Dat kan een verpleegtehuis zijn waar je terecht komt omdat je je heup gebroken hebt of zo. Maar het kan ook een daklozen-opvang zijn. In beide gevallen valt je inkomen terug tot ongeveer 300 E.- per maand. En ook daar kun je, omdat je immers onderdak en eten hebt wel van leven, maar bij het aangaan van een nieuwe huurovereenkomst dient er vaak ook een borg voldaan worden. En je hoeft een econoom te zijn om te weten dat sparen voor een dergelijk bedrag met een dergelijk inkomen zo goed als onmogelijk is. Tot zover.

Slapen

Slapen, dat is meestal ook niet iets waar je wakker van ligt. Maar ik wil de komende tijd toch eens gaan proberen om pas om 24.00 te gaan slapen in plaats van 23.00. Een van de redenen daarvoor is het feit dat er vanmorgen om 6.00 geen koffie was, dat schijnt er alleen om die tijd op werkdagen te zijn. Niet kunnen slapen kan een behoorlijk probleem zijn, denk ik. En een verslaving aan slaappillen is volgens mij ook vrij ernstig. Vroeger lukte me dat eigenlijk vrij makkelijk, als laatste wakker blijven, tot laat in de kroeg blijven hangen maar later in het leven zijn andere dingen belangrijk, op tijd zijn en zo. Daarbij houd ik ook wel van de rust in de ochtend, maar er moet wel koffie zijn. En voor 9.00 zijn de meeste mensen toch niet bereikbaar.