Besluitvormingsprocedures.

Zoals sommigen weten gaat het lichamelijk even niet helemaal goed. Dit komt zo: ik was nogal moe en viel uit de trein. Vervolgens werd ik waargenomen door een militaire arts die constateerde dat er iets niet helemaal goed was, zo rond 21.00 en toen begon er een circus vol met nieuwe belevenissen. En wat ik me afvraag is wie, wanneer, welke beslissingen nam. In ieder geval beleefde ik allemaal nieuwe dingen. Voor het eerst van mijn leven in een ambulance, voor het eerst in mijn leven slapen in het Westeinde ziekenhuis (en er wakker worden). Voor het eerst van mijn leven horen dat ik geopereerd zou worden (dat hoorde ik om 9.30 de volgende ochtend) voor het eerst onder narcose en voor het eerst een schroef in mijn heup/bovenbeen. En wat ik me nu af vraag, is hoe de besluitvormings-procedures zijn geweest. Er moet een medicus geweest zijn die die beslissing genomen heeft, maar ik weet niet wie. Nou kan ik daar wel mee leven, maar ik weet nog steeds niet wie het was. Overigens gaat mijn dank wel uit naar de goede zorgen van de medewerkers van de NS en Medisch centrum Haaglanden.

Mooi winkelcentrum

In mijn dagen als woningzoekende bezoek ik de laatste tijd zowat heel Nederland. En zo ben ik vandaag in Amstelveen. Op zich een vrij aardige gemeente, wat rustiger dan Amsterdam. Het leuke aan Amstelveen is ook het winkelcentrum. In zowat het hele winkelcentrum is gratis wifi wat me bijna deed besluiten om toch maar eens een iPad aan te schaffen maar gelukkig kon ik ook honderden redenen vinden om het niet te doen. Dus maar gewoon her en der wat koffie gedronken.

Cupjes en koffie.

Het voordeel van mijn manier van leven is dat je op veel verschillende manieren en plaatsen koffie leert drinken. Dat varieert van het ouderwetse 'opschenken' (Amsterdam) tot en met de Nespresso waar ik nu zit. Zelf heb ik op dit moment niet eens een koffie-zet-apparaat meer, maar ik weet nu wel welke manier mijn voorkeur heeft. Financieel is het de meest onantrekkelijke vorm van koffie, maar lekker is het wel, die Nespresso. Ook leer je omgaan met verschillende vormen van melk. Die varieert van gewone melk bij de Starbucks, tot en met de kleine cupjes uit de koelkast waar ik nu zit. Starbucks vind ik trouwens ook een wat vreemd bedrijf. De koffie daar verschilt niet zo veel, maar het is wel moeilijk om er koffie te bestellen. Op een gegeven moment vond ik dat de verkoopster me zo slecht hielp dat ik halverwege het bestelproces weg ben gelopen. Maar ja, je kan ook niet zonder koffie. Mijn koffie voor de toekomst zal waarschijnlijk gewoon de Senseo worden, maar laat ik eerst maar een huis vinden waar ik dat apparaat kan plaatsen.

Vrienden

Wat vrienden over mijn laatste baan dachten:

Zo woont een dakloze anno 2013.

 

Schandalig en schofterig.

Het zou zo kunnen zijn dat ik slachtoffer ben van woonfraude. Niet dat ik onroerend goed bezit en dat verhuurd heb aan een hennepteler, maar in die zin dat ik een maand huur en een maand borg betaald heb maar er geen sleutels geleverd worden. Dat er mensen zijn die fraude plegen, daar kan ik me nog iets bij voorstellen, maar deze vorm van fraude vind ik bijzonder ernstig. Als het waar is, ben je dus, als mens die toch al in een zwakke positie zit, ook nog slachtoffer van fraude. Door mij moverende reden publiceer ik dit bericht pas, nadat duidelijk is of ik daadwerkelijk slachtoffer ben van deze (ernstige) vorm van criminaliteit.