2008

Tot 2008 liep mijn leven best redelijk. Je zou zelfs kunnen zeggen goed. Na 2008 is het allemaal achteruit gegaan. En dingen moeten dus anders. Misschien is 42 ook wel een leeftijd voor een mid-life crisis, alleen kan ik me de Harley Davidson niet veroorloven. Er zit geen rust in me. En iets wat ik ook wel mis is gewoon een baan, dat zou enig uitzicht scheppen. Daarnaast gewoon een plek voor mezelf.

Doorgaan.

Nee, natuurlijk stop ik niet, wat is dat voor een onzin. Maar ik zit de laatste tijd wel vaker te denken hoe ik nu verder ga. Iets met media en economie lijkt me wel wat. Een soort Maarten van Rossum van Europa of zo of van de Nederlandse maatschappij in zijn algemeenheid.