Op Bruinsma's unieke bootje
Legde menig crimineel het loodje.
Op bordeeltje Jacoba werd natuurlijk gepit
En tussen dat volk sliep ook Wisse Smit.

Want Charly da Silva, die dikke Chileen,
Herinnert zich alles en zei dus meteen:
«Wij deden van alles aan boord van die schip
Dus ook Mabel Wisse die kwam voor een wip.


De volgende dag was 't al uit met die pret,
En werd rap die wijf van het schip afgezet.
Dat deed dan die Lange, en altijd heel fluks,
Want Mabel wist ook: er was handel in drugs.

Wippen was goed, maar verder geen gezeik,
Voordat je 't weet is 't bekend op Soestdijk».
En inderdaad, na Bruinsma en ander gespuis,
Draaide Mabel haar kontje in 't Koninklijk Huis.

De Queen, al kende ze haar pas,
Was met die Mabel geweldig in haar sas:
Ze was intelligent (en sportief, want ze zeilde),
Dat was genieten, 't oranjevolkje kwijlde.

Maar als je bijna van Oranje bent,
Moet je ook op visite bij de minister-president.
Er kwamen toen geruchten, dat Mabel ons wou foppen,
Voer voor de Kamer! het journaal! en vette krantenkoppen.

En simpel dacht het wicht «zo is 't is mooi geweest»,
Nu alle aandacht voor ons huwelijksfeest.
Maar dat was vreselijk misgegokt,
D'oranjetrut en chocoprins hadden wèl gejokt!

En temidden van al die ellende,
Triomfeerde die steile Balkenende.
Na wat «indringende gesprekken»
Kon het paar, wat hem betreft, verrekken.

En zo hoort het ook, Jan-Peter,
Je deed het goed, alleen: De Vries was beter.
Want Peter R., dat is de gein,
Raakt het hart van de ware republikein!

En na zoveel oranjeverdriet
Is een republiek zo erg nog niet.
En jij Mabeltje, jij kunt zeggen «ziezo!»
Kruip nu maar lekker onder Johan Friso!