Longontsteking.

Over ziekten schrijf ik niet zoveel. Ongelukken trouwens ook niet. Gewoon omdat ik er niet zovel van weet en gelukkig ook niet zoveel mee te maken heb. Tot afgelopen woensdag dan. Kijk... ik merkte wel dat ik moe was... en ik merkte wel dat ik kortademig was, maar dat het een echte longontsteking was kon ik me niet voorstellen. De huisarts was hier echter vrij snel achter en zonder dat ik er erg in had zat ik in de auto van zijn vrouw, die ook arts is, op weg naar de eerste hulp van het ziekenhuis in Heerlen, niet wetend wat me verder te wachten zou staan. Inmiddels is het maandag en zit ik er nog steeds en zo erg is dat niet want de hele verhuizing is toch nog niet rond. De eerste paar uren waren eigenlijk het ergst. Daarna treed vrij snel herstel in. Maar een onverwachtte ziekenhuisopname is altijd vervelend: je hebt geen schone sokken bij je, geen schone onderbroek en er moet gewoon even voor je gezorgd worden. Gelukkig heb ik wat dat betreft erg fijne ouders en was alles weer vrij snel op orde. Het is nu even wachten wat de dokters vandaag zullen zeggen en met een beetje mazzel kan ik dan woensdag dan alnsog naar Gouda.