42 jaar.

42 jaar heb ik er eigenlijk nooit bij stil gestaan dat lopen iets bijzonders was. Natuurlijk, er waren wel bijzondere vormen van lopen, zoals 'een marathon lopen', maar verder was lopen heel normaal, althans, dat leek het te zijn. Vorig jaar kreeg ik al een klein voorproefje van het feit dat lopen niet helemaal normaal is, toen ik mijn voet gebroken had, nadat ik tegen de salontafel geschopt had, dit jaar is het me helemaal duidelijk geworden dat lopen eigenlijk een vorm van dressuur is en dus veel voorbereiding vergt. Denk er maar eens over na en wees blij dat u er over het algemeen niet over na hoeft te denken.. maar om te kunnen lopen, moet je eerst kunnen staan, je moet controle hebben over je linker- en je rechterbeen, kortom zo eenvoudig is het maken van een wandeling eigenlijk niet eens. En ik weet eigenlijk niet meer hoe ik dat 42 jaar geleden voor elkaar kreeg, dat lopen... maar er waren vast mensen blij verheugd dat ik ging lopen in plaats van kruipen, deze keer zal ik met name zelf blij zijn als ik kan lopen in plaats van rollen. En dan heb ik het nog niet eens over trap lopen.