Het is uit en het boek is uit. Zojuist heb ik het boek 'komt een vrouw bij de dokter' uitgelezen. Of het toeval is dat dit nu gebeurt, net nu het zo zou kunnen zijn dat ik Caroline voor het laatst heb gezien, dat weet ik niet.
Caroline voor het laatst zien is ook wat minder definitief dan het einde van het boek. Het was inderdaad een 'meeslepend' boek in die zin dat ik op sommige plaatsen mijn ogen niet droog kon houden.
Het afscheid van Caroline voelde op de een of andere manier ook goed. Op de een of andere manier had het gesprek wat we voerden ook een soort van open einde dat het best valt samen te vatten met de woorden 'nu niet'.
En het zal ook wel niet voor niets geweest zijn dat we twee keer wat gehad hebben. We hebben het in ieder geval twee keer geprobeerd en het is twee keer niets geworden. Maar, zoals het spreekwoord zegt, 'Alle goede dingen in drieën', dus wat dat betreft ben ik wel redelijk optimistich.
Nu ik mijn huissleutels weer terug heb voel ik me ook minder verbonden met haar. Iets meer het gevoel alsof ik mijn eigen weg weer kan gaan.
Ben wel benieuwd hoe die weg verder gaat.
Eigenlijk zijn vrouwen op dit moment even niet mijn belangrijkste prioriteit. Ik heb het idee alsof mijn werk even belangrijker is.
Helaas is het in Amsterdam nog niet echt druk maar ik denk wel dat het zo langszamerhand tijd wordt om die kant eens op te verhuizen.
Morgen heb ik voor de tweede keer in mijn leven een afspraak met een hypotheek-adviseur en daarna ga ik maar eens een makelaar bellen.
Ik zal de rest van mijn leven toch in ieder geval ergens moeten wonen en dan is kopen waarschijnlijk net zo slim. En daarnaast heb ik het hier na al die jaren wel gezien.
Goed, lees lekker mee en ik houd jullie op de hoogte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten